Nog even opwarmen…..
Augustus 2013
AIX-EN-PROVENCE – Het is kokend heet vandaag, de zon schijnt fel en drukt mij telkens naar de schaduwzijde van de straat. Op mijn favoriete manier verken ik de stad. De plekken waar koks en sommeliers zijn beloond met sterren en koksmutsen bepalen mijn route. Ik slenter van restaurant naar wijnbar, van bistro naar brasserie. Grondig bestudeer ik de menukaarten. Ze vertellen het culinaire verhaal van Aix-en-Provence.
Door de aanblik van een spierwitte muur in vol zonlicht knijp ik met m’n ogen. Achter een stenen borstbeeld van Emile Zola schuil ik voor het beukende licht. Toch weet het mij, door weerspiegeling in autoruiten en winkelramen, overal te vinden. Op de vlucht voor de zon laat Aix-en-Provence me verdwalen in haar prachtig doolhof van stegen, parken en pleinen. Pesterig vallen er zonnestralen langs het volgende hoekhuis. In de schaduw het kruispunt oversteken zit er niet in.
Het scherpe licht krijgt grip op me. Op een rommelig terras –platanen, tafels en stoelen staan zonder regelmaat door elkaar– vind ik een plek in de schaduw. Ik vraag de kelner om een verfrissende wijn uit de omliggende wijngaarden van de Coteaux d’Aix-en-Provence en alhoewel ik mij begeef in het land van duizend-en-één rosés wordt er een witte wijn geserveerd. De koele wijn –Sanlaurey Blanc 2010 van Domaine les Toulons (in Nederland te verkrijgen bij La Vie Le Vin)– vol citrusfrisheid verkwikt direct, als een plots opstekende Mistral.
Achter het bladerdek van de platanen schijnt de zon nog steeds voluit, maar opvallend vriendelijker dan zonet.
Geschreven door De Vrijetijdssommelier