De Provence omvat de departementen Alpes-Maritimes, Alpes des Haut Provence, Var, Bouches du Rhône en Vaucluse. In dit laatste departement liggen de befaamde appellations van het zuidelijk deel van de Côtes du Rhône zoals Chateauneuf-du-Pape en Gigondas.
Wat in wijn-jargon als Provence wijn wordt aangeduid zijn in feite voornamelijk de wijnen uit de Var. Dit is het oudste wijnbouwgebied van Frankrijk. Vanaf de zesde eeuw voor Christus vestigden de Grieken zich in deze streek en ontwikkelde zich de wijnhandel vanuit Massalla (Marseille). Later veroverden de Romeinen dit gebied en noemden het Provincia Romana (vandaar Provence). De lokale bewoners leerden van de Romeinen de techniek van de wijnbouw. Al snel bleken ze daar bijzonder bedreven in. Zo vindt de Cabernet druif, later weer gekruist tot de befaamde Cabernet-Sauvignon, naar alle waarschijnlijkheid zijn oorsprong in de Provence.
In de vorige eeuw was er tot ver in de jaren tachtig een schril contrast tussen de mondaine Côte d’Azur en het arme dunbevolkte binnenland. De rijken der aarde die de Middellandse Zeekust bevolkten, dronken uitsluitend wijnen met bekende namen uit Champagne, Bordeaux of Bourgogne. In het binnenland leste de bevolking haar dorst voornamelijk met eenvoudige lichtgekleurde rosé van de plaatselijke wijnboeren.
Nadat eind jaren zeventig de rivier de Verdon op een aantal plaatsen werd ingedamd, veranderde heel veel in relatief korte tijd. De dammen zorgden niet alleen voor –schone- elektriciteit maar ook voor het controleren van de watervoorziening in dit droge gebied. En niet in de laatste plaats trokken de stuwmeren ook veel toeristen naar het arme binnenland.
In de kleine dorpjes en stadjes kabbelt het leven zich buiten de vakantiemaanden juli en augustus, nog steeds rustig voort. ’s Ochtends bij de bakker een stokbroodje halen, een praatje maken op straat of in het haventje waar de vissers net weer binnen zijn. Daarna de dingen doen die nou eenmaal gedaan moeten worden. Tussendoor even de bar binnenlopen om aan de toog een café (espresso) achterover te gooien. Half één is de tijd voor een glaasje pastis om je lijf voor te bereiden op de uitgebreide lunch die komen gaat. Zeker in de hete zomermaanden is de siëste daarna geen overbodige luxe. Niet echt slapen, maar gewoon je even heel rustig houden tijdens de warmste uren van de dag, dan ben je daarna weer klaar om nog wat dingen te doen die nog steeds nou eenmaal gedaan moeten worden.
In de zomervakantie weet de halve wereld de Provence inmiddels te vinden. De Cote d’Azur is als vanouds grotendeels voorbehouden aan de “rich and famous”, maar in het binnenland wemelt het van de campings, hotelletjes en gites waar mensen even de stress van het werk en de drukte van de stedelijke agglomeraties van zich af kunnen schudden. Dat lukt niet iedereen altijd want in deze periode zijn tegenwoordig de campings volgepropt en is het op marktdagen in de dorpjes zo druk dat ook hier files ontstaan en je moeten vechten voor een parkeerplekje. Ondertussen blijft de bakkersvrouw onverstoorbaar haar ochtendpraatje met de mededorpelingen houden terwijl de mensen tot ver buiten de winkel in de hete zon in de rij staan. Die toeristen brengen weliswaar een hoop welvaart naar de streek, maar de Provence zou de Provence niet meer zijn als haar oorspronkelijke bewoners hun laissez-fair mentaliteit zouden verliezen.
Er zijn nog steeds “wijnkenners” die denken dat er in de Provence alleen maar simpele rosé gemaakt wordt. Echter in de eerste helft van de vorige eeuw wisten de lokale notabelen al dat er bij Bandol en in enkele kleine tot minuscule gebieden als Cassis, Palette en Bellet uitzonderlijke wijnen gemaakt werden. Ook in de Côtes de Provence, met name in de Vallée Interieur, die de Var van oost naar west doorkruist ongeveer evenwijdig aan waar nu de snelweg tussen Aix-en-Provence en Nice loopt , waren een aantal domaines die wijn maakten van grote klasse. In 1955 werd aan 23 wijngaarden het predicaat Cru Classé toegekend en in 1977 kreeg de Côtes de Provence zijn appellation controlée status. Thans maakt men naast rosé’s (van eenvoudig tot indrukwekkend) en de veelal zondoorstoofde rode wijnen steeds meer prachtige witte wijnen van met name de lokale Rolle (Vermentino) druif.
In de laatste twee decennia is een nieuwe generatie wijnbouwers met moderne technieken en inzichten aan het werk gegaan. Een groot deel van hen werkt met respect voor de natuur (agriculture raisonée) en steeds vaker ook biologisch of bio-dynamisch. Deze mensen zijn trots op hun land en hun wijn en zijn zich ervan bewust dat je de natuur moet koesteren opdat ook je kinderen en kleinkinderen er nog van kunnen genieten. Door deze manier van werken komt uiteindelijk wat we noemen “terroir” het mooist tot uiting in de wijnen. En dat is nou net waar la Vie le Vin voor haar klanten steeds weer naar op zoek gaat.
Het leven is verrukkelijk! Geniet ervan (van de wijn met mate uiteraard).